- qalanmaq
- məch.1. Üst-üstə yığılmaq, topalanmaq, komalanmaq. Ot biçildikdən sonra, qalanıb taya vuruldu. – Sol tərəfdə divara səmt qalanmışdı çiy kərpic, vəssəlam. C. M.. Arabaya ot qalanar, dağ olar; Kəndlilərin onda kefi çağ olar. A. S..2. Yandırılmaq, alovlandırılmaq; odun, kömür və s. qoyulub alışdırılmaq. Odlara qalandım, dedim: Allahə təvəkkül! Ə. N.. Ocağa qalanmış odunlar yanıb qurtardığı üçün qaranlıq yenə qanadlarını gərirdi. Ə. Vəl..3. t-siz. Yanmaq, alovlanmaq. Canım eşq oduna qalanmaq gərək. M. P. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.